Een bezoek aan Carien in Spanje
Het begon met een eenvoudig appje van Carien: “Misschien breekt voor jou ook de tijd aan om naar mij toe te komen? Voor wat jij wil en vraagt is dieper contact nodig. X”. Diezelfde dag antwoordde ik: “Ja ik kom naar Spanje”, ik wist dat het nodig was. Het begin van een bijzondere reis.
Ik had in Nederland tijdens de Sangha’s al speciale momenten beleefd met Carien via Skype, ervaren dat de afstand er feitelijk niet toe doet als je open kunt staan voor haar als gids, maar het ‘openstaan’ is nog niet iets dat me heel goed af gaat. Tijd dus om me onder te laten dompelen in de energie van ISness die in Spanje veel beter voelbaar is, door de mooie plek, en door de fysieke nabijheid van Carien.
De vlucht vanuit Eindhoven verliep soepel. Ik werd op het vliegveld van Alicante ontzettend hartelijk begroet door Carien en haar zoon. Begroet? Nee, ik kreeg een dikke en vooral heel voelbaar liefdevolle knuffel, wát een ontvangst! Onderweg in de auto naar de Ashram raakten we al direct in gesprek over relaties en hoe onbewust veel mensen (inclusief ik zelf) daarin denken, voelen en handelen. De gesprekken met Carien zijn eigenlijk continue Satsangs en brengen veel inzicht.
Op het moment van aankomst bij de Ashram voelde ik meteen dat het een bijzondere energie heeft. Ik had foto’s gezien, verhalen gehoord maar nu zag en voelde ik zelf de prachtige “oase tussen de bergen”. En ik zag ook hoe er door Erwin en tuinman Maxime werd gewerkt om het nog mooier te maken, de stenen muur, de trappen, het pad naar de grote vlakte dat Emily had aangelegd…
Ik verbleef in het gastenverblijf, alles erop en eraan. Carien zei: je hebt tijd nodig om te ‘landen’. Ja, die tijd had ik nodig, want ik zat nog veel in mijn hoofd. Iets dat voor mij gedurende het verblijf wel regelmatig bleef terugkeren. “Alles wordt hier versterkt” zei Carien. Dat bleek vooral zo in de mooie Stilte-kamer alias Satsang-ruimte. Gedurende mijn ruime week van verblijf heb ik hier menig uurtje doorgebracht. Er waren serene momenten van stilte, maar ik heb ook zeer regelmatig mijn koppigheid ervaren. Alles wordt hier versterkt, je kunt niet om de waarheid heen…
Ik kan echt zeggen dat elke dag in Spanje bijzonder was. Het begint al met de dagelijkse seva (hartsklus), in mijn geval het bezemen van het terras. De eerste dagen zat ik nog heel veel mijn hoofd, telkens het opruimen van bladeren en zand, maar gaandeweg de week was er steeds meer stilte en contemplatie en voelde het bijna moeiteloos. Het gaat niet zozeer om het resultaat, maar om de liefde die voelbaar wordt als het met aandacht gebeurt, in mijzelf en in anderen.
Het voert te ver om in detail hier op te noemen wat er tijdens mijn gesprekken met Carien allemaal aan het licht is gekomen. Je weet ook niet van te voren wat er gaat gebeuren, Carien volgt waar ISness om vraagt. Heel veel levensthema’s zijn tijdens individuele Satsangs en oefeningen de revue gepasseerd en ik werd door Carien op een hele duidelijke, soms confronterende, vaak humoristische maar bovenal liefdevolle manier gegidst en aangespoord hiermee ook zelf aan de slag te gaan. Niet voor mijn ‘ik’, maar voor iets dat groter is dan mijzelf. Ik merkte dat stilte ervaren (het denken loslaten) en de band met je gids voelen hierbij onontbeerlijk is. Zonder dat is er geen oprecht zelfonderzoek en inzicht mogelijk, ook als ik weer terug in Nederland ben.
Eén moment wil ik kort delen: “Wil ik echt ISness ervaren en doen wat er voor nodig is?” was een belangrijke vraag. Om met een metafoor van Carien te spreken: Wil ik beneden aan de voet van de berg in het dorp blijven wonen (en op mijn eigen ego-manier blijven leven, denken dat ik een leven heb, zoals ik nu doe)? Of wil ik samen met mijn gids stap voor stap de berg beklimmen vanuit waar je gaandeweg een beter zicht hebt op alles (ISness ervaren)? De weg naar boven is niet gemakkelijk, maar ook niet zo moeilijk als mijn denken het vaak laat lijken. Het is voor mij erg verleidelijk om in het dal te blijven en die berg niet te willen beklimmen, maar iets in mij slaakte het uit: “Ik wil dit niet missen!”. Het zijn momenten als deze waarop ik mijn “call” begin te voelen. Het zorgt voor grond onder mijn voeten die mij motiveert om hiermee verder te gaan.
Ik wil op deze plek graag Erwin bedanken, reisgenoot op deze ontdekkingsreis naar het hart. Met Carien als gids en met elkaar als spiegel, representant en teamgenoot hebben we samen bijzondere ervaringen gehad. Iets dat lang vastzat in mij heb ik daardoor voor een groot stuk kunnen loslaten. Mede dankzij jou Erwin!
En o ja, voordat ik het vergeet: er was in de periode dat ik in Spanje was ook een hevige storm, die naast onweer en wind ook veel regen bracht. We hebben daarbij best wel geluk gehad, maar hier en daar was er door de natuur toch wat schade toegebracht aan het terrein. Wat me bijblijft is hoe aan het eind van de week iedereen op zijn eigen manier in rust moeiteloos heeft gewerkt om de schade te herstellen zodat de fijne energie op de Ashram weer voelbaar werd.
Zo, dit was mijn eerste reis naar Carien in Spanje: negen dagen, de tijd is omgevlogen. De meerwaarde van ter plekke aanwezig zijn is me duidelijk geworden. En ook hoe onvoorwaardelijk en vol overgave Carien letterlijk heel haar leven inzet om mensen te gidsen naar ontwaken, naar ISness. Niets, echt niets, is voor haar belangrijker dan dat! Het afscheid was ook weer allerhartelijkst, met dikke knuffels van Carien en haar gezin. En een enthousiast uitzwaaien, zowel in de vertrekhal zelf alsook vanaf de “spottersplek” nabij het vliegveld. Knotsgek zijn ze, maar dan wel met een groot hart…
Ik kom zeker terug naar Spanje. Voorlopig ga ik eerst met Carien’s aanwijzingen aan de slag in Nederland. Het is nu aan mij om haar meer en meer in stilte toe te laten en te leren luisteren, en te ervaren dat zij bij alles aan mijn zijde staat terwijl ik het leven tegemoet treed.
Lieve groet, Lucas
